به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از روابط عمومی شرکت راه‌آهن دهلی‌نو در تیرماه میزبان رقابت‌های کشتی فرنگی جوانان-قهرمانی آسیا بود و نتایج این رقابت‌ها برای همه مردم کشور و به‌خصوص همکاران در شرکت راه‌آهن خبرهای خوبی به همراه داشت.
این خبر، دستیابی پویا ناصرپور به مدال طلا در وزن ۵۵ کیلوگرم بود چرا که علاوه بر افتخار ملی کشورمان، او از فرزندان یکی از همکاران خدمتگذار شرکت راه‌آهن است.
از این رو بر آن شدیم تا درگفتگو با این قهرمان ملی و افتخار راه‌آهن، دلایل موفقیت و احساس او به حمل و نقل ریلی را جویا شویم.
ناصرپور در این گفتگو تاکید کرد که در روزهای تلخ و شیرین گذشته ، حس او به راه‌آهن، حسی خوشایند و نوستالژیک بوده و به شغل پدرش که توام با خدمتگذاری به مردم است، افتخار می‌کند.
آنچه در پی می آید حاصل این گفتگو است:
ضمن معرفی خودتان بفرمایید که پدر در کدام بخش راه آهن مشغول به کار هستند؟
۲۰ سال سن دارم و اهل اندیمشک هستم و در ترم آخر کاردانی ناپیوسته رشته ساختمان در دانشکده دکتر عصاریان دزفول وابسته به دانشگاه فنی و حرفه‌ای تحصیل می‌کنم. پدرم محمد ناصرپور نیز ۲۰ سال است که در بخش جوشکاری خط و ابنیه فنی مشغول به‌کار است.
از چه سالی فعالیت ورزشی خود را آغاز و چه شد که کشتی را به عنوان رشته ورزشی خود انتخاب کردید؟
آشنایی من با ورزش کشتی از طریق دوستان و آشنایان صورت گرفت . ضمن اینکه در کنار منزل ما باشگاهی با سالن کشتی قرار داشت که این امر نیز مشوقی برای حضور من کلاسهای مربوط به آموزش کشتی بود. بنابراین از سال ۷۶ وارد این ورزش شدم.
چه کسانی مشوق شما برای ادامه این فعالیت ورزشی بودند؟
خانواده‌ام خیلی مرا تشویق کردند و همین تشویق‌ها سبب شد تا در این ورزش بتوانم به موفقیت های خوبی دست یابم.
چه موفقیت‌های ورزشی را به دست آوردید؟
من توانستم مقام قهرمانی نوجوانی کشور را به دست آورده و در انتخابیه تیم ملی و تیم جوانان کشور مقام اول را کسب کنم و همین امر موجب شد که بتوانم در مسابقات آسیایی دهلی با حضور ۱۱ کشور شرکت کنم. در این مسابقات مقام اول تیمی را ایران، و قزاقستان و قرقیزستان به ترتیب مقاماهای دوم و سوم را کسب کردند و در انفرادی نیز توانستم مقام اول را کسب کنم و مقام دوم به هند و سوم به کره و قزاقستان اختصاص یافت.
آیا کاپ قهرمانی دریافت کردید و چه تصمیمی برای آن دارید ؟
در مسابقات آسیایی تنها کاپ تیمی دریافت کردیم و کاپ انفرادی نداشتیم، به من حکم و مدل طلا تعلق گرفت و در انتظار جایزه وزارت ورزش هستم. اما اگر کاپ انفرادی داشتم آن را تقدیم آستان مقدس امام رضا (ع) می‌کردم.
واکنش مدیران در شرکت راه‌آهن به این موفقیت شما چه بود ؟
به دنبال این خبر مهرداد انصاری، مدیرکل راه‌آهن زاگرس( اندیشمک) به منزل ما آمدند و مرا تشویق کردند. اگرچه این قدردانی به شکل مالی یا دریافت جایزه نبود اما برای من توجه مدیر پدرم بسیار ارزشمند بود و من به خاطر این توجه بسیار متشکرم.
با توجه آشنایی که با شغل پدر دارید آیا میخواهید که در راه‌آهن شاغل شوید ؟
خیلی هم مشتاقم . اگر شرایط خوبی پیشنهاد شود و زمینه برای فعالیت کاری من در این شرکت فراهم باشد، دوست دارم مانند پدرم کارم در جهت خدمت رسانی به مردم کشورم باشد.
اصولا ً چه احساسی به راه آهن دارید ؟
با توجه به اینکه من از کودکی با محیط راه‌آهن آشنا بودم، حس خوشایند و نوستالژیکی به حمل‌و‌نقل ریلی دارم. از زمان کودکی تمام سفرهای خاطره انگیز من با قطار انجام شد و حالا هم اگر سفری پیش بیاید سفر ریلی را ترجیح می‌دهم .بارها شده که در میان آشنایان، خاطرات جالبی از سفر آنها با قطار شنیده‌ام و به این نکته پی‌برده ام که مردم احساس خوبی به خدمات ریلی دارند.
چرا این سفر ها را دوست دارید به نظر شما با اتومیل و از طریق جاده سفر زودتر و راحت تر نیست ؟
نه در سفر با قطار خاطرات شیرین دوران کودکی من تجدید می‌شود و در بسیاری از موارد مناظر بکر و دیدنی در مسیر توجه مرا به خود جلب می‌کند و بدون آنکه متوجه شوم زمان سفر طی می‌شود، در ضمن هر وقت بخواهم می‌توانم در طول سفر استراحت کنم و خستگی کمتری در سفر نسبت به سفر با اتومبیل ایجاد می شود. فضای قطار آزادتر از اتومبیل شخصی و هزینه آن هم کمتر است.
اگرشرکت راه‌آهن تیم‌کشتی داشته باشد، شما در تیم عضو می‌شوید ؟
واقعاً دوست دارم که اگر راه‌آهن تیم‌کشتی داشت در آن عضو می‌شدم . اگر راه‌آهن از من به عنوان یک ورزشکار حمایت کند، بسیار ممنون خواهم شد. فکر می‌کنم، این اقدامات حمایتی در مورد فرزندان کارکنان، نقش موثری در زندگی آنها و ایجاد انگیزه شغلی برای پدرانشان دارد.
نظر شما راجع به شغل پدر در راه آهن چیست ؟
خیلی خوشحالم که پدرم در این شرکت مشغول به کار است. بارها دیده‌ام که پدر در شرایط سخت آب و هوایی و بخصوص گرمای تابستان مشغول جوشکاری است و زحمت بسیاری را متحمل می‌شود، اما او همیشه با برخوردی خوشایند به منزل وارد می‌شد. در حقیقت احساسم این است که او با کار خود نه تنها به خانواده خود خدمت می‌کند بلکه در خدمت همه مردم کشور است.
حتی باورم این است که شاید بسیاری از افراد با مشاغل سخت راه‌آهن آشنا نبوده و آنها را نمی‌شناسند اما خدماتی که آنها به مردم ارائه می دهند بسیار سودمند و قابل توجه است.
در نهایت از خانواده و مخصوصاً پدر به خاطر کمک‌ها و حمایت‌هایشان متشکرم و توجه آنها به خودم را رمز موفقیتم می‌دانم.
نظر شما